My Photo

Isa akong alipin.

Tagasunod ng sariling emosyon. Tagalapat ng sariling pag-iisip. Kumikilos batay sa karanasan. Ako ang mga likha ko, likha ko ay ako.

KK: Kapital "K"

Labels: , , ,


And I’m back with my old habbit, ang pagpopost ng blog. Sa totoo lang, hindi ko inaasahan na sa ala-una ng madaling araw ay bubuksan ko ang laptop at hahayaan na namang kontrolin ng damdamin ang aking mga kamay. Siguro isang malaking palaisipan ang tumatakbo ngayon sa iyong utak kung bakit ko ito nagawa at kung anu nga ba ang kapital “K” na tinutukoy ko.

Sa mga nakalipas na mga araw, may nakilala akong tao na itago natin sa palayaw na “Queenie” at sa hindi inaasahang pagkakataon ay naging “KRASH” ko siya. Dahil sa kaewanan ng mga araw ay tinuruan muling “KUMABOG si dakilang HEART”. At sa patuloy na paglipas ng nakikisang-ayon na panahon ay patuloy akong “KINIKILIG” sa mga simpleng bagay [sh**, i can’t help myself]. Ayun nga, KRASH [crush], KABOG at KILIG, yan ang mga kapital “K” na suspect sa paggawa ko ng post na ito.

Bago matapos ang araw na ito, maraming sign ang patuloy na nagpaparamdam sa akin. Isa sa mga kasabwat ay si kumpareng “facebook” at ang kabarkada niyang quiz na si “What’s the first letter of the person who loves you ”. Hinulaan ba naman ako kung anu ang initial ng taong nagmamahal sa akin, at ang resulta ay seKreto. Heto rin naman si “fortune cookie” ay nagbigay ng isang munting payo, “YOUR EVERLASTING PATIENCE WILL BE REWARDED SOONER OR LATER”. Nabigla naman daw ako sa dalawa kong tropapips at dahil dun ay wala akong nagawa kundi tumalon sa tuwa [sabay sigaw ng “wahhh, sige maghihintay ako kahit ilang taon pa yan” haha].

Ngunit matapos akong mahimasmasan ay naalala ko, kulang pa pala ung tatlong “K”, kelangan ko pa ng power ng isa pang K, dahil alam ko na sa una’t huli ay siya lang makakapagtakda ng lahat. Siya naman si bestfriend kong “KAPALARAN” [the highest from the hierarchy].Ayun, ikaw na nagbabasa nito, hinihingi ko ang iyong tulong, i-type lamang ang “GUD [space] LUCK” at isend sa 0915*****00 kung GLOBE Subscriber ka..

Makulay Na Pangarap..

Hindi ko alam kung bakit nagsasalita na naman ako dito patunkgol sa buhay eh 19 taon pa lang naman akong naglalakwatsa sa malaking bilog ng pinagsamang tubig at lupa [ai, isama mo pa ang basura] na tinatapakan natin ngayon. Siguro sadyang binigyan ng sariling utak ang aking mga labi na nagbibigay naman ng mga iba't ibang ideya sa aking murang pag-iisip na kasalukuyan namang nag-uutos sa aking mga kamay na "pumindot ka lang ng pumindot dyan sa keyboard ng laptop para naman matapos mo itong next entry mo" [haha, nakakatuwa namang isipin na dahil sa kawirduhan ko ay nakagawa ako ng blog at ito'y binabasa mo ngayon. Oooooops, intro pa lang ito kaya sana hindi ka mainip sa pagbabasa].

Sa katunayan [ito na talaga ang simula, at titigil na muna ako sa mga side comments ko baka kasi panay ang reklamo mo at isumbong mo pa ako sa nanay mong abala naman sa paglalaba], isang realisasyon ang pumasok sa aking isipan kaya ko nabuo ito, "creating dream is just the start of our climb, making it happen is the next step". Hindi ko tiyak kung bakit ko ito naisip, paano ako umabot sa ideyang ito. Tinanaong ko ang sarili ko kung EMO na ba ako, pero hindi naman, sadya lang siguro mapaglaro ang aking isipan at biglang napagtripan ang ideolohiyang ito. Sa kabilang banda naman, may punto naman ako di ba? Dreaming is just a piece of crap compared with the smallest piece of action. Siguro medyo mahirap intindihin ang aking mga sinasabi, ngunit kung bibigyan mo lang ng pagkakataon na pagnilay-nilayan ang mga salitang nasa harap mo ngayon, hula ko sasabihin mo sa sarili mo na "UU nga naman, may point ka ah." [sabay napangiti ka siguro]..

..[TAPOS]..

Ito Ang Simula...

Labels: , , ,

Ako'y naglalatahala hindi upang ako'y mapansin.
Hindi ako nagpapapansin upang ako'y makilala.
Hindi ako nagpapakilala upang ako'y sumikat.

Ako'y sumusulat upang bigyan ng buhay ang aking isipan.
Nais kong ihatid ang bawat wika ng aking damdamin.
Hangad kong iabot sa inyo ang bawat nais ko...

Dito magsisimula,
Sana ako'y pakinggan.
Sana inyong sulyapan ang aking paglikha.
Sana inyong maramdaman ang bawat salita ko.
Sana..

====================================

"Hindi ko nais gumawa ng pangalan,
ang nais ko lang ay mang-iwan
ng marka sa inyo.

Ito ang aking munting pag-anyaya,
hindi upang makilala ang tao sa likod ng mga akdang ito,
bagkus itatak sa inyo ang mismong akda.."

053109

Labels: , ,

Kamatayan, ito na siguro ang manghahawak ng pinakamalaking porsyento (pasensya na sa maling pagkabaybay, "percent" na nga lang) ng kasagutan ng tao kapag naitanong kung anu ang iyong pinakatatakutan, ika nga ang iyong "greatest fear".

Ika-31 ng Mayo taong 2009 ng maranasan kong harapin ang aking pinakakatakutan. Para sa akin, mas matindi pa ito sa kamatayan. Mas hirap akong harapin ito kumpara sa isang libong ipis at daga na nagtatago sa aming tahanan. Mas nakakapanindig balahibo pa sa mga kawiwirdong itsura ng mga engkanto. Mas kakayanin kong pakinggan ang 24 hours na pagtatalak ng aking ina kaysa maramdaman ang aking "greatest fear" kuno.

Sa araw na ito natatapos ang aking OJT. Ang aking teammates ay may kanya kanyang lakad, may kanya kanyang gimik at may kanya kanyang uuwian. Natutuwa ako para sa kanila ngunit nakalimutan kong saan naman pala ako pupunta. Sino kasama ko kakain ng dinner, saan ako matutulog, panu ako maliligo bukas?!

Sa loog ng halos dalawang buwan, nasanay na akong laging may kasama at kasabay, kulang na lang kamu pati pagpunta ko sa banyo ay may aalalay pa sa akin. Ngunit sa araw na ito tila temporary na namawala ang aming pinagsamahan ang kaya ko lang gawin ay intindihin na lang sila. Ang isa kong ka-team ay may family affair, nakakahiya kung dun ako mag-stay. Iyong dalawa naman ay may kanya kanyang date, istorbo naman ako pag sumama ako. Iyong isa naman kailangan umattend sa capping at pinning ng kapatid, sino naman daw ako para umattend dun. At iyong last naman ay uuwi sa kanyang pamilya, hindi man ako inalok kaya hiya din ako makituloy. Naisip ko na konsensyahin na lang ang aking mga kaibigan. Naisip ko na nga lang na matulog sa kalye at maglagay ng karatola na nakalagay ay "SANA MAKAHANAP KAYO NG KAIBIGAN NA HINDI KAYO IIWAN SA ORAS NG KAYO AY NANGANGAILANGAN...". Sa kasamaang palad, hindi epektib ang aking drama kaya ang aking ginawa ay inilabas ang natitira kong alas, ang aking super duper "kapalmukz". Ayon, dahil dito napilit ko ang aking isang ka-team na doon muna makitulog sa kanila.

Pag-iisa, ito ang pinakatatakutan ko. Ito ang pilit kong nilalabanan. Ito ang pilit kong iniiwasan. Ayokong maramdamang ako'y nag-iis dahil higit pa sa pangungulila ang nararamdaman ko. Kapag nag-iisa ako, iniisip kong ok na sa akin kahit ipis at daga kausap ko, ok na akong taasan ng balahibo, engkanto man yan o mukhang engkanto basta may makasam, kapag mag-isa ako namimiss ko pagtatalak ng dakila kong ina. Ayaw ko mag-isa, nakakatakot, nakakabaliw, nakakalungkot, nakakapanis ng laway.

=====================================

"Hindi man ako kasama sa featured friends sa buhay mo
hindi ko naman hahayaan mawala ako sa listahan
ng who's viewed mo, lagi kasi kita dinadalaw sa isip ko eh
SANA IKAW RIN GANUN.."

Ayoko Sayo

Labels: , ,

Ayoko sayo, ikaw na tingin mo sa sarili ay isang hari. Siguro nga may itsura ka, siguro nga mayaman ka, siguro nga matalino ka, pero 'wag mong isipin na lahat ng bagay na sayo na. May itsura, mayaman o matalino, kung ito'y iyong pinamukha, isa lang ang kahihinatnan mo, isa kang mayabang. Ayoko sayo taong mayabang.

Ayoko sayo, ikaw na maliit ang tingin sa sarili. Bakit takot kang ipagmalaki ang meron ka, mababawasan o madadagdagan ba ito? Anu ba ang nais mo, purihin o sipain? Wag kang aangal kung ika'y hahamakin ng mundo dahil ang mismong kakampi mo ay binitiwan ka na, yan ang sarili mo.

Ayoko sayo, sayo na hirap magbukas ng iyong damdamin. Hindi kita pinipilit pero naisip mo bang tao'y nag-aalala sayo. Kaya mo na bang mag-isa at bakit hindi mo subukang ako'y pasilipin sa 'yong kalungkutan. Nakakinis, nakakairita. Kung ayaw mo, 'wag mo. Ayoko sayo, taong malihim.

Ayoko sayo, bakit patuloy kang tumatakbo. Hindi ka pa ba pagod? Hanggang kailan mo ito ipagpapatuloy? Sa tingin mo ba malaya ka na, sa tingin mo ba tapos na, sa tingin mo ba wala na? Siguro nga hindi hihinto ang mundo para sayo ngunit hanggang kailan mo hahayaang ito'y umasa sa pagbabalik mo? Nakakapagod din kaya maghintay, makinig ka naman, ikaw na tinalikuran ang lahat..P.S. Ayoko pala sayo kasi duwag ka.

Ayoko sayo taong sinungaling. Hindi ko na gugustuhing iyong malinlang na muli. Anu bang mahirap sa pagsasabi ng totoo at hinayaan mong makasakit ka ng tao. Anung kayang gawin ng mga huwad na salita na hindi kayang gawin ng katotohanan. Hindi kita huhusgahan pero hindi kita gusto, ikaw na pawang may matatamis na salita sa labi. Ayoko sayo, sinungaling ka.

Ayoko sayo, taong mapagpanggap. Anung mukha muli ang ihaharap mo sa akin? Pingakatiwalaan ka ngunit anong ginawa mo. Nalingat lang sandali ay iyo ng pinaglaruan ang tiwala'y sayo inialay. Anung aking nagawa at ito ang iyong ganti. Anu, masaya ka na? Aaminin ko, nagkamali ako sa pagtingin sayo, sadya kang mapagpanggap.

Sa kabilang banda..

..salamat sayo, natuto ako, tinuruan mo ako kung anu ang mga hindi ko dapat tuluran. Salamat sayo pero ayoko pa rin sayo.

=====================================

"Tinanggap ka ng mundo,
ngunit ang mata ng tao'y sadyang mapanghusga,
hahayaan mo bang ika'y maliitin
o kaya'y lalaban ka at patutunayang nagkakamali sila?.."

Curiosity Lingers..

Labels: , , , ,

"In the past few weeks, I have faced the occurrence of total distortion. Many things had happened. Many things had changed. It just took place and I am not the one in control, no one does."


I had a bad experience in our OJT. My mom scolded me. I didn't get slot in my dormitory. I got my allowance late. From time to time, I got irritated easily. I became an awful friend. I changed without being aware that I am already hurting someone. I played my time and I haven't noticed that I was already left behind. I made flaws in my storyboard. I am lost. I turned out to be the worst me I ever had. In the past few weeks, I have faced the occurrence of total distortion. Many things had happened. Many things had changed. It just took place and I am not the one in control, no one does.

I am curious what will happen next. I am afraid to commit blunders again and encounter lapses. If only I did not fall from the sweet words and promises of the company I got into for my OJT, I may not be having problems right now. If only I texted my mom earlier, I may not be listening to those same old teachings and got my allowance on time. If only I read the notice given to me by the dormitory, I can relax and wait for first semester to come without worrying where will I sleep. If only I haven't had these glitches, I may still have self-confidence, pride to make my next step. There are lots of "if only".

Curiosity lingers, will I be able to walk again and continue the game that I have started. Tomorrow? I wanted to be there and continue to have my chronicles. I wonder what's in there. There is something that keeps on whispering into my ears, "I don't want to runaway, there is no breaking out". I realized that it is never too late. I may become a failure of yesterday. I may not changed what i have done, but in some way, there is something that I keep on holding on, a view that I can repaint my past, make a better present and become a fighter for my future. I may not be able to go back to my dull bygone but I can give more colors to my coming days. Now, i am not afraid to hurt people. I am not afraid to perform imperfections. I am not afraid anymore, for things happen when it is supposed to happen. I can hope to be the best. I still have time to feel the things that I never felt before. I can meet people with different point of views. The world is open for my changes. I can. I still have time. I will.

I believe that there will always be new beginnings; there will never be end of the story as long as you happen to live your life. It is really great to have the opportunity to live where people are faced to trials and consequences, for we are given a chance to grow deeper. I know there will always be another story that awaits me, a new lesson to learn when curiosity lingers...

====================================

"Do something special and so unique
for you only have small time to make things happen.
Have fun, taste pain.
Everything will turn as an extraordinary experience
inside a life-long story..."

Ang Role Na Hindi Kayang Gampanan Ng Isang Artista..

Labels: , , , ,

Sinong hindi sinungaling o kelan man hindi nagsinungaling, iharap mo sa akin at sasabihin ko sa kanyang harapan "Kung hindi ka sinungaling, isa kang dakilang plastik"..

Sa mga madalas kong nakakasama, siguro pamilyar na sa kanila ang aking katagang "ako'y isang artista", oo isa akong artista, isang taong nagtataglay ng maraming mukha. Sa dinami-rami nga ng maskarang pwede kong isuot sa araw-araw eh natabunan na ng mga ito ang totoo kong sarili. Minsan hinahanap ko ito pero madalas tinatamad ako, nakakapagod kasi, kaw kaya magkaroon ng isang libong mukhang pwedeng iharap sa tao at isa lang dito ang totoo. At dahil nasanay na ako sa ganito, pati ako hindi ko na alam kung anu at kung sino ang totoong ako.

Hindi ko rin talaga alam kung paano ako nagsimulang mangoleksyon ng mga maskara basta ang alam ko masaya at natutuwa sa akin ang pamilya ko, mga kaibigan ko, kaklase, mga instructor ko maging ang ibang taong hindi ko kilala kapag umaarte ako. Hindi sa pagmamayabang, madalas akong nakakatanggap ng mga papuring masyado daw akong mabait, mahaba ang pasensya at hindi marunong magalit. Siguro ganito ako kasi nasanay na ako sa sa mga komento ng mga tao sa akin, tipong dahil yun ang sinasabi nila gusto ko ipagpatuloy ang ganitong imahe, dahil ito ang gusto nila, mabait na anak, masayang kasama, kaibigang laging andyan, team member na maasahan, estudyanteng hindi napapabayaan ang pag-aaral at anu anu pang katauhang nadikitan na ng kaplastikan. Hindi ko napapansin, sa dalas na ganito ang pinapakita ko naging expert na ata ako, kaya ko ng piliin kung anung mukha ang kelangang ipakita para sa isang sitwasyon, anong role ang dapat gampanan kapag napasok ako sa isang entablado.

Artista nga akong turing, ngunit nakakapagod din pala, nakakasawa. Akala ko nung una, ok maging mabait, akala ko ito ang hanap ng tao yun pala marami pa akong dapat intindihin at isaalang-alang. Ngayon nalaman ko na kahit mabait ka marami ka pa ring pwedeng masaktan, ang panget pa dun, sarili mo ang nakakatanggap ng matinding sakit. Ngayon nalaman kong hindi lang pagiging mabait hanap ng tao, kelangan din ng pagiging totoo at yun ang nakalimutan ko, at yun ang wala kapag isa kang artista. Ngayon alam ko na, nakasakit ako, nasaktan ako, natuto ako at magbabago ako.


=====================================

"Sinungaling pa ba ako 'pag
aaminin kong sinungaling ako?..."

"Paanu mo tuturuang maging totoo
ang taong mapagpanggap?..."

1000

Labels: , ,

1000 hindi 999, 1000 hindi 1001


May 1000 akong nais sabihin ngunit ilan lang ang kayang bigkasin

...1000 kwento ng buhay at ilan lang ang kayang tandaan, ilan lang ang nais balikan

...1000 salitang nais sabihin ngunit nahihirapang iwika

...1000 pangarap, 1000 pagpapagal

...1000 tao sa aking buhay; nagpapasaya, nagpapaiyak, nagpapatatag

...1000 iba't ibang damdamin, 1 lang ang masaya, 999 halo-halo

...1000 bagay sa isipan, magulo at nagtatalo-talo

...1000 mukha at isa lang ang totoo, ang iba'y pawang maskara na lamang

...1000 sekreto, hanggang kelan kaya kayang itago

...1000 hakbang at hindi alam kung saan patutungo

...1000 pagsubok, kasalukuyang hinaharap

...1000 sakit at hindi alam kung hanggang saan ang kakayanin

...1000 patak ng luha at ito'y pilit kinakaya

...1000 saya, pwede ganito na lang parati


May P1000 ako sa bulsa. ooooops. Nakalimutan ko lagyan ng tuldok.
P10.00 lang pala.


=====================================


"1000 segundo, sapat na ba yun sayo
para makagawa ako ng isang alaala..."

IT DOES EXIST..

Labels:


I believe it does exist;
I just don't want it to beat this time.
Maybe because of the pain,
Maybe because of the fantasies,
Maybe because of the hurt
that broke me into pieces,
Maybe because I don't want to fall
and be wounded again.

But still, there is a deviating thought of mine.
I still hope, I still do hope,
Wishing that I can find a way
to fill up this emptiness inside,
Wishing that someone will come
and will create a new sound in my life.

...for I want to have a reason to become
better rather of becoming bitter
...for I want to feel again the happiness
of being loved and to love
...for I want to prove that it really does exist...


...a heart that's ready to beat again


=====================================

"sabi nila 'wag daw akong magsasalita tungkol sa love
lalo na at hindi pa daw ako naiinlab.

ang sabi ko naman, nung prep ako
meron akong bag, ayoko ito gamitin,
ayoko itong masira dahil bigay ito ni mama,
bakit, hindi pa ba love un?..."

Likhang-Isip

Labels: , ,

Ito ang aking imahinasyon,
Ang aking emosyon,
Ang aking mga natatanging obra.


Pakinggan ang musika ng aking buhay.
Sumabay sa bawat kumpas ng aking kamay.
Sulyapan ang paggawa ng bagong likhang-isip.
Ako ay ang mga likha ko, likha ko ay ako.


=====================================


"ako nagbabago, lahat nagbabago
ikaw maaaring magbago..."