Ang Role Na Hindi Kayang Gampanan Ng Isang Artista..
Posted by
frank019
Labels:
ako,
karanasan,
literatura,
obra,
sining
Sinong hindi sinungaling o kelan man hindi nagsinungaling, iharap mo sa akin at sasabihin ko sa kanyang harapan "Kung hindi ka sinungaling, isa kang dakilang plastik"..
Sa mga madalas kong nakakasama, siguro pamilyar na sa kanila ang aking katagang "ako'y isang artista", oo isa akong artista, isang taong nagtataglay ng maraming mukha. Sa dinami-rami nga ng maskarang pwede kong isuot sa araw-araw eh natabunan na ng mga ito ang totoo kong sarili. Minsan hinahanap ko ito pero madalas tinatamad ako, nakakapagod kasi, kaw kaya magkaroon ng isang libong mukhang pwedeng iharap sa tao at isa lang dito ang totoo. At dahil nasanay na ako sa ganito, pati ako hindi ko na alam kung anu at kung sino ang totoong ako.
Hindi ko rin talaga alam kung paano ako nagsimulang mangoleksyon ng mga maskara basta ang alam ko masaya at natutuwa sa akin ang pamilya ko, mga kaibigan ko, kaklase, mga instructor ko maging ang ibang taong hindi ko kilala kapag umaarte ako. Hindi sa pagmamayabang, madalas akong nakakatanggap ng mga papuring masyado daw akong mabait, mahaba ang pasensya at hindi marunong magalit. Siguro ganito ako kasi nasanay na ako sa sa mga komento ng mga tao sa akin, tipong dahil yun ang sinasabi nila gusto ko ipagpatuloy ang ganitong imahe, dahil ito ang gusto nila, mabait na anak, masayang kasama, kaibigang laging andyan, team member na maasahan, estudyanteng hindi napapabayaan ang pag-aaral at anu anu pang katauhang nadikitan na ng kaplastikan. Hindi ko napapansin, sa dalas na ganito ang pinapakita ko naging expert na ata ako, kaya ko ng piliin kung anung mukha ang kelangang ipakita para sa isang sitwasyon, anong role ang dapat gampanan kapag napasok ako sa isang entablado.
Artista nga akong turing, ngunit nakakapagod din pala, nakakasawa. Akala ko nung una, ok maging mabait, akala ko ito ang hanap ng tao yun pala marami pa akong dapat intindihin at isaalang-alang. Ngayon nalaman ko na kahit mabait ka marami ka pa ring pwedeng masaktan, ang panget pa dun, sarili mo ang nakakatanggap ng matinding sakit. Ngayon nalaman kong hindi lang pagiging mabait hanap ng tao, kelangan din ng pagiging totoo at yun ang nakalimutan ko, at yun ang wala kapag isa kang artista. Ngayon alam ko na, nakasakit ako, nasaktan ako, natuto ako at magbabago ako.
Sa mga madalas kong nakakasama, siguro pamilyar na sa kanila ang aking katagang "ako'y isang artista", oo isa akong artista, isang taong nagtataglay ng maraming mukha. Sa dinami-rami nga ng maskarang pwede kong isuot sa araw-araw eh natabunan na ng mga ito ang totoo kong sarili. Minsan hinahanap ko ito pero madalas tinatamad ako, nakakapagod kasi, kaw kaya magkaroon ng isang libong mukhang pwedeng iharap sa tao at isa lang dito ang totoo. At dahil nasanay na ako sa ganito, pati ako hindi ko na alam kung anu at kung sino ang totoong ako.
Hindi ko rin talaga alam kung paano ako nagsimulang mangoleksyon ng mga maskara basta ang alam ko masaya at natutuwa sa akin ang pamilya ko, mga kaibigan ko, kaklase, mga instructor ko maging ang ibang taong hindi ko kilala kapag umaarte ako. Hindi sa pagmamayabang, madalas akong nakakatanggap ng mga papuring masyado daw akong mabait, mahaba ang pasensya at hindi marunong magalit. Siguro ganito ako kasi nasanay na ako sa sa mga komento ng mga tao sa akin, tipong dahil yun ang sinasabi nila gusto ko ipagpatuloy ang ganitong imahe, dahil ito ang gusto nila, mabait na anak, masayang kasama, kaibigang laging andyan, team member na maasahan, estudyanteng hindi napapabayaan ang pag-aaral at anu anu pang katauhang nadikitan na ng kaplastikan. Hindi ko napapansin, sa dalas na ganito ang pinapakita ko naging expert na ata ako, kaya ko ng piliin kung anung mukha ang kelangang ipakita para sa isang sitwasyon, anong role ang dapat gampanan kapag napasok ako sa isang entablado.
Artista nga akong turing, ngunit nakakapagod din pala, nakakasawa. Akala ko nung una, ok maging mabait, akala ko ito ang hanap ng tao yun pala marami pa akong dapat intindihin at isaalang-alang. Ngayon nalaman ko na kahit mabait ka marami ka pa ring pwedeng masaktan, ang panget pa dun, sarili mo ang nakakatanggap ng matinding sakit. Ngayon nalaman kong hindi lang pagiging mabait hanap ng tao, kelangan din ng pagiging totoo at yun ang nakalimutan ko, at yun ang wala kapag isa kang artista. Ngayon alam ko na, nakasakit ako, nasaktan ako, natuto ako at magbabago ako.
=====================================
"Sinungaling pa ba ako 'pag
aaminin kong sinungaling ako?..."
"Paanu mo tuturuang maging totoo
ang taong mapagpanggap?..."
"Sinungaling pa ba ako 'pag
aaminin kong sinungaling ako?..."
"Paanu mo tuturuang maging totoo
ang taong mapagpanggap?..."
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Post a Comment